Drugie spotkanie odbyło się 31 stycznia w Czechach i miało na celu przybliżyć nam historię miasta Orlová, które jest położone w powiecie Karwina, na Śląsku Cieszyńskim, ok. 10 km od granicy z Polską. Miejscem naszego spotkania był Dům dětí a mládeže Orlová, w którym oglądaliśmy występy śpiewno-taneczne naszych czeskich kolegów i koleżanek. Zwiedziliśmy ich ogród botanicznozoologiczny, gdzie dotykaliśmy prawdziwego węża, co większość zapamięta na długo. Zobaczyliśmy Kostel Narozeni Panny Marie, który na skutek szkód górniczych zapadł się aż 30 m. W starym ratuszu wysłuchaliśmy historii miasta.

Orlová liczy około 36 tys. mieszkańców i 35 km² powierzchni. Orłowa leży pośrodku Zagłębia Ostrawsko-Karwińskiego, ok. 10 km na wschód od centrum Ostrawy i 8 km na zachód od centrum Karwiny.

Orlová została po raz pierwszy wzmiankowana w dyplomie papieża Grzegorza IX wystawionym 7 grudnia 1227 roku na Lateranie dla benedyktynów tynieckich jako Orlova. W 1229 papież ten wystawił kolejną bullę dla tynieckich benedyktynów zatwierdzający ich posiadłości w okolicy Orłowej, po raz kolejny wymieniając Orłowę. Prawdopodobne jest, że już wówczas benedyktyni wybudowali tu kaplicę.

W 1268 mocą dokumentu wystawionego przez Władysława opolskiego ufundowany został w Orłowej klasztor benedyktynów. W 1290 w wyniku trwającego od śmierci księcia Władysława w 1281/1282 rozdrobnienia feudalnego księstwa opolsko-raciborskiego powstało nowe księstwo cieszyńskie, które objęło również dobra orłowskiego klasztoru. W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizownej formie Orlavia.

W roku 1560 nastąpiła ostateczna sekularyzacja dóbr zakonnych. Wieś została zakupiona przez ród Cyganów ze Słupska koło Gliwic, a w 1619 przez rodzinę Bludowskich, która w 1765 roku wybudowała tu zamek (rozebrany na skutek szkód górniczych w latach 70. XX wieku). Po wymarciu rodu Bludowskich w 1838 roku Orłową przejęła rodzina Mattencloit, która w 1844 wydała pierwszą zgodę na wydobywanie węgla na terenie wsi. Do tej pory Orłowa była typową wsią rolniczo-rzemieślniczą, w ciągu następnego stulecia jej charakter miał się jednak definitywnie zmienić.

W 1850 roku na terenie dzisiejszej Orłowej funkcjonowało już 16 szybów kopalnianych, natomiast jeszcze szybszy rozwój zapewniło wsi znalezienie się na trasie Kolei Koszycko-Bogumińskiej w 1869 roku. Rozwój przemysłowy przeniósł się także na rozwój kulturalno-oświatowy. Na początku XX wieku istniały tu polskie (Polskie Gimnazjum imienia Juliusza Słowackiego) i czeskie szkoły oraz szereg towarzystw kulturalnych i sportowych. W 1908 otrzymuje ograniczone prawa miejskie.

Po podziale Śląska Cieszyńskiego w 1920 roku Orłowa znalazła się w granicach Czechosłowacji. W 1922 roku otrzymuje pełne prawa miejskie, jednak jej rozwój zostaje zatrzymany, głównie za sprawą wielkiego światowego kryzysu gospodarczego w latach 30. W 1938 jako część Zaolzia Orłowa zostaje przyłączona do Polski i wchodzi w skład powiatu frysztackiego. Po zakończeniu II wojny światowej Orłowa decyzją władz ZSRR została włączona do Czechosłowacji, jednak nadal pozostawała mało znaczącym ośrodkiem miejskim, w dodatku nieustannie dotykanym przez szkody górnicze. W 1946 do Orłowej przyłączone zostają Łazy i Poręba, a w 1960 Lutynia Górna (d. Polska) (jako Lutynia). W 1963 na terenie dzielnicy Lutynia rozpoczęto realizację projektu rozbudowy Orłowej jako miasta-sypialni dla Zagłębia Ostrawsko-Karwińskiego. Ten charakter miasto zachowało do dzisiaj. W architekturze Orłowej dominują typowe dla II połowy XX wieku w tej części Europy bloki mieszkalne, zaś jedynym ocalałym zabytkiem jest neogotycki kościół Najświętszej Marii Panny.

 Marta Krawczyk, Paulina Gruba, Monika Zagórska